Parametry wyszukiwania

W kontekście wyrażenia
Długość cytatu
pobladły
Znaleziono 116 wyników.

Korpus Języka Polskiego PWN

Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
  • ... się stojący z tyłu siwy robotnik. - To się stało!
    Podgórski
    pobladł. - Kogo?
    - Smolarskiego i Gawlika.
    Szczuka, z trudem wydźwignąwszy z auta...
  • ... chleba bochen. Alboż to chleb jest? Odwinął skąpiec poły i pobladł: oto chleb stał się kamieniem.
    Poznawszy w tym rękę Bożą...
  • ... cisnął Indra upierzenie ptasie,
    Co w świat, warcząc, pomknęło - i
    pobladł w bezczasie
    I zawołał: "Kto zgadnie człowieka i strzałę?
    Jam...
  • ... Kto suknie sto razy przerabiał, kto?!
    Podchodziła do Adama, rozjuszona.
    Pobladł jeszcze głębiej, machną ręką.
    - At! Słyszałem tysiąc razy... No, dobrze...
  • ... byłeś w stanie sobie poradzić.
    Bizbir sprawiał wrażenie ciężko chorego.
    Pobladł, na czoło wystąpiły mu grube krople potu.
    - Księżno, o czym...
  • ... na przemian, księżyc tymczasem wzleciał gdzieś wysoko na niebo, zmalał, pobladł, i od tego wszystkiego, od światła, ciepła i zapachu kosodrzewiny...
  • ... na zapas - grubymi szklankami new amsterdam przy piersi, zamrugał naraz, pobladł, puścił szkło i z takim konwulsyjnym podrzutem odnóży, że na...
  • ... odkroił widelcem spory kawał głowizny.
    - Zapłaciłem, to jem - Franz Mock
    pobladł na twarzy i przypominał Rastowi pewnego pijaka, który kiedyś w...
  • ... drobnostkową ciekawość... chyba... nie oddali salwy? - I widzi, że proboszcz pobladł.
    - No nieee, oczywiście, że nie. Ja miałem na myśli ich...
  • ... Ach, cholera...
    Tym razem odepchnęła go mocniej. Za mocno. Hotsporn
    pobladł, zagryzł wargi, zastękał z bólu.
    - Przepraszam. Ale jeśli ktoś jest...
  • ... za entuzjazm!
    Obaj przyjaciele zerwali się na równe nogi. Malinowski
    pobladł ze wzruszenia:
    - Więc uchwalili! Nareszcie!
    - Walka była zaciekła! Przeciwnicy wykazywali...
  • ... jakim umiała zapalać się do męża - ogniem nienawiści.
    Przełknął ślinę,
    pobladł, splótł ręce na brzuchu... Wtedy Róża przestała się śmiać. Krzyknęła...
  • ... polskim udało przez rewolucję własny, niepodległy rząd kraju ustanowić!
    Jarmuntowicz
    pobladł nagle.
    - Złośliwość przez ciebie przemawia... duch społeczeńskich poróżnień, niegodny tego...
  • ... tym domu i o pańskich związanych z nim niepokojach - Mock pobladł wyraźnie. - Prowadzę sprawę o morderstwo, którego dokonano na tyłach tego...
  • ... pytał Ziemba.
    - Wakowcy.
    - Wiedziałem - szeptał podporucznik Stryjek. - Ja to wiedziałem.
    Pobladł, trzęsącymi się rękami wydobył papierosa, nerwowo szukał zapałek.
    - Nie pal...
  • ... i nozdrza dyszące zemstą?
    Policzki Marty ścierpły - twarz w lustrze
    pobladła. Marta zrozumiała: żak, gniew, obłudne przebaczenie - to były jej własne...
  • ... Zamknąłem okna i drzwi w białym murze.
    Czemuż twarz twoja
    pobladła?
    Nie patrz w głąb twego zwierciadła.
    Tam - za oknami jest...
  • ... karabinem.
    - Jak możesz wygadywać takie brednie! - wrzasnęła Iw i nagle
    pobladła. - A może on leży tam we krwi i kona?
    - Stać...
  • ... Tchem drapieżnym uderzył o senny brzeg ciała...
    "Śmierć lub miłość!''...
    Pobladła - i miłość wybrała!

    A w dalekim ogrodzie - za siódmą gęstwiną...
  • ... do cysterna z benzyną. Numer jego nader podobna...
    - Thorsten...! - krzyknęła
    pobladła gwałtownie Alicja.
    Wszystkich nas podniosło z miejsc. Trzeci zamach tego...
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego