sterczeć
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... stanowiły część łuku, albo dwie skręcone w przeciwnym kierunku spirale), sterczały z piachu pionowo, spotykali jednak i pochylone, niczym ramię zwodzonego...
- ... mnie i poczułem, że zaczynam się czerwienić Moje dwa chłopaki sterczały oparte o ladę, nadmuchane, z rozdziawionymi ustami, gotowe do akcji...
- ... Odwijała je trzęsącymi się dłońmi. Już wystarczy. Z pluszowej poduszeczki sterczały igły. Wybrała najcieńszą.
- Cholera!
Z palca ściekała kropla krwi.
Oblizała... - ... jak okopy z czasów pierwszej wojny światowej. Z zawianych namiotów sterczały tylko dachy, a kopce ziemianek śnieg potrafił nocą zasypać do...
- ... Teraz ponad jej powierzchnię, na całym z wysoka widocznym obszarze, sterczały ledwo pojedyncze, najwyższe szczyty. Wszystko inne, cała kraina wąwozów znikła...
- ... się w medytacji.
Na sali było pusto, na podium smutnie sterczały krzesła muzyków. Gdzieś z końca, zza filarów, słychać było śmiechy... - ... oprzytomnieje i będzie zdolny do konkretnych wyjaśnień. Usiadł wreszcie. Uszy sterczały mu dziarsko.
"Szaleniec nie przyjdzie. Ani teraz, ani nigdy. To... - ... podobny był jej duży, prosty nos między policzkami, co tak sterczały naprzód, że jeszcze trochę a schowałby się między nimi. Oczy...
- ... Robot przesunął się w bok, wciąż dotykając niemal prętów, które sterczały bezładnie pomiędzy powyginanymi płytami.
- Nie. Tu nie było żadnych obwodów... - ... że całe ginęło w zaspach, z których tu i ówdzie sterczały wierzchołki krzyżów. Wówczas pozostawało zapomniane, nikt tu nie zaglądał prócz...
- ... na brzuch, nie wstając wlepił we mnie ślepia. Uszy znów sterczały mu do góry.
"Wiem. Jesteś magiem. Ale myślałem, że magowie... - ... respektu dla grawitacji i sczepionych ze sobą w przypadkowej konfiguracji. Sterczały z tej drewniano-metalowo-kamienno-płócienno-szklanej konstrukcji na wszystkie...
- ... po wielkim uchu na głowie,
A wokół głowy, niby guziki,
Sterczały ślepia z błyszczącej miki.
Ust owe stwory nie miały wcale... - ... na oleistej, pokrytej rzęsą powierzchni, z której, niczym trupie ręce, sterczały uschłe rosochate drzewa.
Reynevan wzdrygnął się. Odgadł już, co wykrył... - ... jeśli jeden nawet hetmanem był, a drugiemu wiechcie z buta sterczały.
Wiedziałam, czym rozweselić serce Rokity!
Dębowej kufy nie ma! Ale... - ... lub lodu, zalały dno doliny. Z tej błotnisto-kamienistej mazi sterczały tylko gdzieniegdzie ślady murów, fragmenty dachów, połamane jak zapałki słupy...
- ... rzucane przez gałęzie drzew. Cztery słupy, podtrzymujące zrolowany dach markizy, sterczały w mroźnym powietrzu jak żelazne pręty w betonie. Roman wpatrywał...
- ... bliżej było do puszki ryżego. Mierzyli się wzrokiem, a brody sterczały i mieli wygląd kozłów, które się za chwilę pobodą. Trzeci...
- ... uległy katastrofom naturalnym. Bogowie... Pavetta i Duny...
Nad równiną, daleko, sterczały w zachmurzone niebo szczyty gór.
Potem były mury, bramy, krużganki... - ... dumałem nad deską rozdzielczą, macając dźwigienki, co z niej gracko sterczą, nie wiedząc, co myśleć, nie wiedząc, co czynić, i nie...
