stulić
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... i gryzło tępym zębem. Niepokój wibrował w okolicach śledziony. Inge stuliła wargi. Zbliżyła twarz do lustra. Obejrzała zdartą skórę na policzku...
- ... twarzy pojawił się uśmiech. Nabrała w obie ręce białej miękkości. Stuliła wargi. Dmuchając rozrzuciła migotliwe strzępy po lśniącym błękicie porcelanowej posadzki...
- ... się ostrożnie, pokazując klaczy bransoletkę na napięstku. Klacz prychnęła przeciągle, stuliła ruchliwe uszy, ale pozwoliła chwycić za tręzle i dała się...
- ... od strony grani spływał już wieczorny chłód. Krokusy na polanie stuliły płatki i wyglądały jak armia fioletowych krasnoludków stojąca na baczność...
- ... Poprzez smugi sinawego dymu widział rytmiczne gesty nachylonych pastuchów, którzy stuliwszy dłonie chlustali blaskiem na bawole grzbiety.
Białe rybitwy ulatywały nad... - ... to prosić, unoszę mu go oburącz, ostrożnie, a potem całą stuloną ciasno dłonią zsuwam ten jego różowy kapturek i koniuszkiem języka...
- ... popukał się w czoło. Wysoki
okularnik z ptasim nosem machnął stuloną dłonią,
jakby odpędzał muchę, a potem okręcił łysym,
ustawiając go... - ... Krótkie kasztanowe włosy podgięte lekko na delikatnej szyi, powściągliwe, jakby stulone usta, duże ciemne oczy. Raczej obserwatorka dodająca otuchy ciepłym spojrzeniem...
- ... kukułka, która w chłonny umysł dziecka podrzuca własne niepokoje, budzi stulone skrzydła. Mihaly przecież kiedyś powiedział, wyrwało mu się westchnienie: ja...
- ... są długie, czasu sporo. Łomot padających na ziemię pni. Umarłe, stulone gałęzie świerków i modrzewi, zwalisty kloc dębu. Stara hrabina nie...
- ... od których mąciło się, w głowie... Słodki dreszcz przenikał jej stulone, przyciśnięte do siebie kolana, a oczy, ciemne i świetliste, przesnuła...
- ... za którym zieleniły się liście ledwie okwitłej lipy. Widać było stulone, twarde zawiązki owoców.
- Co panu? - szeptem spytała Marta.
Mówiła jak... - ... chciał wzrokiem odepchnąć ją od siebie - drażniły go jej usta stulone w ciup i rzęsy wielkie jak u lalki.
- Ech... pani... - ... patrzyła, jak stara kobieta w szafirowym sari złapała strugę w stulone dłonie i nabożnie przemyła oczy towarzyszącej jej dziewczynce.
- Święta krowa... - ... falujące, różnobarwne łany zbóż i koniczyn, osiedla ludzkie w wąwozach stulone, do glinianych, stromych zboczy przywarte ufnie. Tu i ówdzie większe...
- ... pieśni wśród zachodów słońca, na skraju lasów, w wioskach białych, stulonych pomiędzy kudłatymi drzewami, gdzie żaden Niemiec nie przyjeżdżałby na rekwizycję...
- ... tam było widzieć jeszcze
ślady tych pocałunków w kształcie małych, stulonych warg.
Obraz przedstawiał las ciemny i groźny, pełen wykrotów, powalonych... - ... jak woły u wodopoju. Rozmamłani kierowcy złazili w wodę, ze stulonych dłoni pili, parskając, płukali usta i nos. Cały wąwóz rozbrzmiewał...
