ufny
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... we mnie strach przed pacjentami tego oddziału. Dotąd byłem zbyt ufny i to się zemściło. Uświadomiłem sobie, że ten strach nie...
- ... już nieomal ze śmiechu, krztusząc się i dławiąc, gdy chłopczyk, ufny w swój talent humorysty, coraz sugestywniej wcielał się w postać...
- ... tak się cieszą! Julek, Marian, Ula... Ach, mamo! - I Pestka
ufnym, dziecięcym jeszcze ruchem kładzie głowę na kolanach matki.
Pani Ubyszowa... - ... ostatniej kropli za jednym przechyleniem flaszki; potem trwamy we wspólnym, ufnym oczekiwaniu, aż trunek zadziała, jeszcze dziesięć, jeszcze pięć minut i...
- ... tym wszystkim, co przeszedłem, nie mogłem nadal pozostawać naiwnym i ufnym.
- Dziękuję panu - rzekłem. - Zjawię się o czwartej, nie wcześniej, by... - ... mnie siedział blondyn mego życia, którego czułe deklaracje napełniały mnie ufnym i radosnym poczuciem triumfu. Czarne zwały lawy z Etny, leżące...
- ... Teraz Aurelia zobaczyła to z całą jasnością. Kiedyś był malutkim, ufnym, dobrym dzieckiem - a potem coś się z nim stało, zamknął...
- ... materace.
Znowu środkiem łąk, jakby wierny śladom, które sam wystukał ufnym palcem chłopczyka na białym od zimy oknie dzieciństwa.
"Pokazać list... - ... tysiąca i jednej nocy, i marzyliśmy, aby stać się Aladynami ufnymi nie tylko we własne siły, lecz także w pomoc potężnego...
