wicher
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... rękę, aby tę pajęczynę rozerwać, gdyż jakby zagradzała mu drogę, wicher rozpędził chmury i krawiec nieruchomo pozostał na chodniku z ręką...
- ... na uśmiech brak odwagi i czasu!
Ponad zakres śnieżycy, ponad wicher i zamieć
Duch mój leci ku tobie w świateł kręgi... - ... fundusz żelazny jesieni. Ale wiedział, czuł, że przyjdzie czas i wicher jesienny, pustoszący i ciepły wicher, powieje nad tymi szafami i...
- ... ślepi,
Bo i nas was już czas też,
Dmie już wicher za wami,
A przede mną Różpasterz
Świat zamiata różami.
ROZSTANIE...
- ... łbach.
Milczeliśmy wszyscy, gdyż od strony placu Sofijewskiego dął mroźny wicher. Ojciec nasunął mi baszłyk na nos. W oczach stanęła mi... - ... Gdyż niewiedzący! Jak owoc owalny,
Na lazurzyste wytoczony niwy
Przez wicher morski, pustynny czy halny...
Czyjeż bo życie nad twoje szczęśliwsze... - ... metrów. Osunął się na ziemię. Zapadał zmierzch i dął silny wicher, sypiąc gęstym, lepkim śniegiem. Na dwa kroki nic nie było...
- ... jak pijane, od muru zmrożonego boru. Po północy zerwał się wicher, potworny, przykurzył, przytłumił, usypał tęgie zaspy, a w gładszych miejscach...
- ... do niej, pozostawiając za sobą otwarte na oścież drzwi, które wicher zamknął natychmiast z hałasem jakby wystrzału. Widocznie gdzieś w głębi...
- ... Przez chwilę musieli wesprzeć się o odrzwia, tak silnie szturmował wicher do bramy. Wreszcie zasunęli rygiel i wiatr pognał dalej.
Opowiadali... - ... niej wielkie fale. Porwane wiatrem drobne cząsteczki wody zamgliły jezioro. Wicher runął na mnie i gdybym nie upadł na ziemię, rzuciłby...
- ... nie kryłabym się w lesie podczas burzy - burknęła. ˇ
Zerwał się wicher, rozszumiał się las. Pazury błyskawic rozdzierały czarną powłokę nisko sunących... - ... jest mój aniołek, a myślałem, że już nie przyjdzie
dzisiaj. Wicher taki, zimno, psa by nie wygnał na taką pogodę. Nie... - ... to wszystko jest nędznym nabieraniem z twej strony. Gorący jesienny wicher dął gwałtownymi podmuchami.
Łopotały płócienne markizy niby żagle białe w... - ... do tamtej sprawy.
Niespodziewanie zadął i zaszumiał zbiegający z gór wicher, w którym, wydawałoby się, brzmiały jakieś upiorne wycia, krzyki i... - ... odpoczywał, potem znowu po omacku, nogami szukając drogi brnął naprzód. Wicher uderzał w jego pierś, krawiec zapiął mokrą, nasiąkłą deszczem marynarkę...
- ... Nie dam się nabierać jak głupi! - Walnął pięścią w stół. Wicher, taki sam jak on pasjonat, wleciał z hałasem i skowytem...
- ... niebie nad nami rozpostarła się ogromna
czarna chmura. Zerwał się wicher, który powywracał
pudełka od zapałek. Zapowiadała się straszliwa burza.
Wobec... - ... wyciągnął je błagalnie.
- Niech pan mnie nie straszy, panie Widmar... Wicher wzniósł na taras obłok kurzu i zerwał obrus z jakiegoś... - ... szemrzenie strumyka oddane jest girlandowymi gamkami skrzypiec (w "Byliśmy razem"), wicher i burza - wściekłymi pasażami i tremolami fortepianu i skrzypiec (w...
