wstydliwie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... we włosy, żeby dobrze służyły, jedry ich pałki. I chyłkiem, wstydliwie, puścił się brzegiem lasu w stronę wozu ginącego już pomiędzy...
- ... to, co na innych europejskich imprezach tego typu poutykane jest wstydliwie po kątach.
Targi podtrzymywały mit zbuntowanego Berlina. Ale minęły lata... - ... Gołąbek. Po wojnie zagadnienia łużyckie są przez prasę naszą jakoś wstydliwie przemilczane. Jedynie "Odra" przed swym zawieszeniem przynosiła ciekawe reportaże zza...
- ... czy postaci, miało się wrażenie, że artysta coraz to maskuje wstydliwie tę haniebną wsteczność.
Tu, w Paryżu, dominacja abstrakcjonizmu od konstruktywistów...
- ... wtedy ze Zbyszkiem. On oddalił mnie od jastrzębskich przyjaźni, jakoś wstydliwie oddalił, ale to już zupełnie inna sprawa. Zyga w ciągu...
- ... reguły mi nie doważał, a cenę wydatnie zaokrąglał. Uśmiechał się wstydliwie, ale ręka drżała mu przy zgarnianiu pieniędzy.
Zresztą! On nie... - ... deszczu, podbródek biały, uwydatniający się w uśmiechu, i rzęsy rzucające wstydliwie cienie na różowe policzki - wszystko to zdawało się przeczyć pogłoskom...
- ... Takiego jednego. Znasz go, Adam się
nazywa, nie? - szturchnęła zgarbione wstydliwie plecy
koleżanki.
- Takie tam... - zapiszczała cienko zagadnięta
i podwinęła pod... - ... właśnie o to, żeby rozmawiając z takimi Piotrusiami, nie spuszczać wstydliwie oczu?
Idziemy między siedzeniami, obok drzemiących przeróżnych zgredów, zaśmiewając się... - ... Do tej pory była królestwem zeschniętych ogórków, wzdętych jogurtów i wstydliwie upchniętych w kącie zeschłych skrawków ementalera? Albo może panoszyły się...
- ... słów, które by najmisterniej oddały to, co jest zwykle skryte wstydliwie na samym spodzie duszy.
Szumi las przy drodze,
Rośnie jagoda... - ... szlacheckiego stanu. Na ogół wyrok śmierci na infamisie wykonywano jakby wstydliwie, w podziemiach, bez żadnej publiczności. Zwykłych złodziejaszków po prostu wieszano...
- ... W roku 1936 Bucharin, w rozmowie z Nikołajewskim w Paryżu, wstydliwie, z zażenowaniem, odkrywał w przeczuciu swego bliskiego końca wagę Dziesięciorga...
- ... niesfornym pasmem opadały na czoło, a na delikatnie zarysowanym nosku wstydliwie przysiadły piegi, często towarzyszące włosom takiego koloru i białej, wrażliwej...
- ... Putina, podobnie czyni większość oponentów p.o. prezydenta i wszyscy wstydliwie niemal przemilczają fakt, że jest to przecież jeden z członków...
- ... lobbing jest ciągle na cenzurowanym, a określenie "lobbysta" brzmi trochę wstydliwie. Dla obywateli jest zazwyczaj synonimem łapówkarstwa, mimo że pojawiają się...
- ... Kazimierz spiesznie podszedł do progu.
- Panie komisarzu! - rzekł cicho, jakby wstydliwie. - Nic jeszcze dziś nie jadłem... więc może...
- Hę - warknął komisarz... - ... usunęli rampę i tylko na jednym przedstawieniu zachowali budkę suflera, wstydliwie przyczajoną przy ziemi. W przedstawieniu włoskim schowek dla suflera przybrał...
- ... papierów i kawałków kartonu, książki porozkładane niedbale grzbietami do góry, wstydliwie upchnięta do kąta włóczkowa wiewiórka obok potwornej wielkości wazonu z...
- ... Podszedł policjant:
- A ty co tu robisz?
Podniósł się i, wstydliwie otulając przeświecające przez łachmany ciało, bocznymi ulicami powlókł się do...
