wynurzył się
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... w dół, zniknął w głębinie na kilka sekund i
wkrótce wynurzył się znów na powierzchnię, trzymając w zębach
pieniążek.
- Ależ to wspaniały... - ... Jeden z ptaków, ujrzawszy chłopca, poszedł jak kamień pod wodę. Wynurzył się daleko i, nie zważając już na nic, kołysał się spokojnie...
- ... na rondzie czekał z pół godziny. Podobnie jak przed miesiącem wynurzył się z podziemnego przejścia i dotarł do placu przy ratuszu. Na...
- ... postać godna takiej scenerii. Ale nikt się nie ukazał, nie wynurzył się z jeziora, nocy, ulewy i nieba, wymieszanych błyskawicami w fioletową...
- ... ra-ta. Nie trwało długo, gdy z kłębowiska walczących wojowników wynurzył się Kog. Jego nieosłonięte żadnym hełmem włosy zlepiła posoka, twarz miał...
- ... będę już daleko stąd, przypomina mi to widok nadlatującego samolotu. Wynurzył się z mroku i przykleił precyzyjnie do rzuconej w morze wąskiej...
- ... gołe nożysko Honorki, spod pierzyny nieprzystojnie wywalone - Biały obłok komży wynurzył się z ciżby otaczającej ambonę i jął podnosić się nad nią...
- ... podzwaniającymi na nosidłach.
Pierwszą myślą było -uciekać. Lecz gdy starzec wynurzył się z cienia i wszedł na dziedziniec, chłopiec zbliżył się do... - ... ziemi. "Nie zrobię tego - pomyślał wreszcie - wolę
zaczekać nocy".
Powstał. Wynurzył się na otwartą przestrzeń i natychmiast
począł tego żałować. Drewnianym krokiem... - ... żółtych owoców. Skoczyło wreszcie
pomiędzy trawy i biegnąc znikło.
Awaru wynurzył się z cienia i zapadł w kępę
wiotkich źdźbeł. Zobaczył mężczyzn... - ... ale teraz wiele by dał, by jeden z takich potworów wynurzył się ze zmąconej rzeki i zeżarł raubrittera razem z jego ryżogniadym...
- ... proboszcza zniknęła za balustradą ambony. Potem jeszcze raz. Gdy proboszcz wynurzył się na Sąd Ostateczny po raz trzeci - obecny na mszy szlachcic...
- ... przyłożył dłoń do czoła.
W połowie załadunku spomiędzy krzaków błyszczyka wynurzył się Wiatr Na Szczycie. Nie biegł. Szedł spokojnym, równym krokiem. Zatrzymał... - ... Cofnął się do brzegu lasu i w miejscu, gdzie poprzednio
wynurzył się z błota, wyjrzał spomiędzy gałęzi.
Niebieskie światło wypełniło mu oczy... - ... nieposłuszne smoczątko...
"Wraca!!!" - to był przekaz od Pożeracza Chmur. Szaleniec wynurzył się spomiędzy ruin jak demon zemsty - z krwią na twarzy i... - ... Przez dobrych kilkanaście sekund nie widać go było wcale. Wreszcie wynurzył się na środku rzeki, potrząsnął głową, mokre włosy odgarnął do tyłu...
- ... ludzkiego i bezładnego zamętu. Ale gdy przebrnęliśmy przez ciżbę ludzką, wynurzyła się przed nami olbrzymia bladoniebieska kurtyna, jak niebo jakiegoś innego firmamentu...
- ... Szymon i Mateusz, i pustelnik, ojciec Barnaba.
Nagle z wody wynurzyła się przecudna postać. Była to dziewica nadziemskiej urody; w świetle miesięcznym... - ... zatrzęsły się, ale zamiast znajomej białej psiej mordy spomiędzy zieleni wynurzyła się najpierw para rąk, a potem ciemna, rozczochrana głowa młodego chłopaka...
- ... po drugiej. Wtem jakaś ogromna na tle nieba, przygarbiona sylweta wynurzyła się zza krawędzi pagórka i wolno poczęła się zsuwać w stronę...
