nie zawsze zupełnie prosty. Łączą się one w pęczki biegnące w sposób falisty lub skręcają się &lt;orig&gt;śrubowato&lt;/&gt; dokoła swej osi. Takie ułożenie pryzmatów szkliwa przyczynia się do wzmocnienia powierzchni żującej zęba. Przebieg spiralny pryzmatów szkliwa w pęczkach mających różną gęstość powoduje występowanie pasm jasnych i ciemnych prostopadłych do powierzchni zęba.<br>Badania przeprowadzone za pomocą mikroskopu polaryzacyjnego oraz rentgenograficzne wykazały, że szkliwo w młodych zębach jest zbudowane z kryształów apatytu, oddzielonych od siebie bardzo małymi przestrzeniami. Zawartość tych przestrzeni ma mniejszy współczynnik załamania światła niż kryształy. Dlatego też pryzmaty szkliwa podwójnie załamują światło. W miarę twardnienia szkliwa w przestrzeniach gromadzi się coraz