dzień drogi będąc oddalony od lądu, zanurzy ołowiankę, to wyciągnie namuł, i to na głębokości tylko jedenastu sążni [około 20 m]" (tłum. S. Hammer).<br>Wiatry<br>Sznur obciążony ołowiem okazał się przydatny również podczas pewnej podróży morskiej, rozpoczętej jesienią 60 roku n.e., kiedy św. Paweł pod eskortą legionistów wypłynął z Cezarei w Palestynie do Rzymu (Dzieje Apostolskie 27,1-28,13). Podróż ta upłynęła głównie na zmaganiu się z niepomyślnymi wiatrami, prześladującymi okręt od wyruszenia z Sydonu aż po rozbicie się u wybrzeży Malty.<br>Wiatry - bez nich nie ma żeglugi. W starożytności znajomość kierunków, z jakich wieją w różnych porach roku