dziwnym uczuciem powrotu do banalności, do świata spraw przyziemnych, jak kupno pasty do zębów. "Datek, dar, datek na kościół, na... już wiem". <br>Wskazał na puszkę stojącą na biurku. Podała mu ją ze zdziwionym uśmiechem. Wyjął z portfela inne banknoty, gładkie, o twarzach dostojników z innej ziemi. Wsunął je do puszki. <br>- Fur die Kerzen... <br>- Vielen Dank, Herr Professor. <br>Wstał i podał jej rękę. Chciał, żeby pożegnanie było równie proste, jak niedawne przywitanie. Ale w oczach Gerty ujrzał tyle żalu pomieszanego z kobiecym powabem, że kiedy podała mu obie ręce, przycisnął je niezgrabnie do serca. I sam nie wiedział, jak się stało, że