dziś poza granicami miasta, ale z widokiem na Stare Miasto) miałby znaleźć siedzibę palestyński parlament.<br>Arafat trzymał się jednak kurczowo swego planu. Wielki postęp osiągnięty w kwestii granic przyszłego państwa palestyńskiego i uchodźców oraz kompromis zaproponowany w sprawie Jerozolimy mu nie wystarczały. Chciał zgody na stolicę swego państwa we wschodniej Jerozolimie. Chciał klasycznie rozumianej pełnej i skoncentrowanej suwerenności wschodniej części miasta i dlatego odrzucił kompromis. Tak jakby w ogóle nie dostrzegał, że Barak posuwa się najdalej jak może, jak nie uczynił jeszcze żaden z izraelskich premierów. I że ma on przeciwko sobie większość Izraelczyków. Gdyby teraz urządzić referendum, połowa żydowskich obywateli