W górach, gdzie śnieg najpóźniej topnieje, można go zobaczyć dopiero w połowie maja. Zazwyczaj "twarzą" skierowany jest na południe, a rozpostarte "ręce" wskazują pole, które strzeże. Czasem strachy stawia się w czterech rogach pola i każdy zwrócony w inną stronę. Niekiedy stoją w rzędzie od strony drogi lub wycinki leśnej. Jeśli jest jeden, stoi przeważnie w środku zagonu. Niektórzy wieszają go na sznurze i wtedy przypomina wisielca. Polny strach spełnia swoją rolę w ciągu dnia, kiedy jest jasno. Nocą jest niewidoczny. Słychać jedynie dźwięki wydawane przez kołatki, puszki czy butelki przywiązane do niego. Boją się go ptaki, zające, jelenie, dziki. - Szum wiatru