wody morskiej przyczynia się do nierównomiernych deformacji w profilu pionowym lodowca, owocujących rotacją i wygięciem pływającego jęzora (rys. 4.6). Zwiększa to z kolei siły wyporu działające na strefę czołową i powiększa efekt wygięcia, a wówczas pływający lodowiec zachowuje się jak płyta z elastycznego materiału, np. ostrze stalowe (Reeh, 1978). Kompensowanie deformacji następuje dalej od krawędzi i w rezultacie na powierzchni lodowca pojawiają się wygasające w stronę lądu undulacje, jak to stwierdził Reeh na grenlandzkim lodowcu Rink (rys. 4.6). Odpowiednio długo działające naprężenia tensyjne, koncentrujące się na wierzchołku wygięcia, powodują po pewnym czasie pękanie lodu w odległości od klifu zbliżonej