Syriuszowi oraz Zeusowi, aż ten ostatni zesłał północne wiatry, zwane etezjami, które rozpędziły morowe powietrze. Od tego czasu co roku mieszkańcy wyspy wędrowali latem na szczyt Keos, gdzie oczekiwali na pojawienie się na porannym niebie Syriusza zapowiadającego nadejście chłodnych podmuchów. To regularne zjawisko astronomiczno-meteorologiczne odnotował już w swym traktacie Meteorologia Arystoteles:<br><br>Wiatry zwane etezjami wieją po okresie letniego przesilenia, w czasie pojawienia się konstelacji Psa. Nie występują natomiast ani wówczas, gdy Słońce znajduje się najbliżej, ani też gdy jest najdalej. Wieją zaś za dnia, ustają natomiast w nocy.<br><br>&lt;gap&gt;<br><br>O ile z jasnych gwiazd zaliczanych do konstelacji Wielkiego Psa dość łatwo