oświetlenie i widać było wirujące płatki śniegu przy migotliwym świetle latarni. Była przenikliwa, marcowa plucha.<br>Przez plac Piłsudskiego maszerowali przygarbieni żołnierze do kina. Ręce mieli schowane w rękawy płaszczy, a twarze ich wyrażały radość oczekiwania rozrywki. Półnagi posąg Poniatowskiego dumnie tkwił w zaśnieżonej atmosferze. W tyle błękitniały języki znicza na Mogile Nieznanego Żołnierza. &lt;page nr=109&gt; <br>- Pójdziemy chyba do "Herbsta", na Moniuszki -powiedział Dziadzia.<br>- Dobrze, ale możemy po drodze wstąpić do "Małej". Dawno już tam nie byłem.<br>- Możemy, jeśli chcesz.<br>Weszli do pustej prawie kawiarni. Niedzielna nuda wyrażała się w bezmyślnie zapatrzonych twarzach kelnerów. Zaledwie kilka stolików było zajętych przez stałych bywalców. Lucjan dojrzał