Trzeciego dnia Stochwicz osobiście pofatygował się mnie odwiedzić.<br>- Znalazłem dziesięć złotych - zawołał od progu. I podniósł ten nieszczęsny banknot. się po to schylać.<br>Glajt leżał rozłożony na stole. Nie zgnił, udało się. Ale tak bardzo poplątanych sznurków nigdy w życiu nie widziałam. <br>- Nie mam siły tego rozplątać - przyznałam zbolałym głosem.<br>Obiecał, że poradzi sobie. Kazał mi się nie martwić.<br>Potem powiedział, że w piątej jakiś jego znajomy będzie jechał do Warszawy i mogę się z nim zabrać. Ucieszyłam się. W pociągu oszalałbym z bólu.<br>Ale była dopiero środa. Pomyślałam, że Jadwiga zamartwia się tam o mnie. <br>- Czy mogę skorzystać z telefonu