na nowo uczucie zazdrości wobec Judy doprowadziły w końcu do wybuchu powstania. Sprawcą tych zamieszek był Jeroboam, poborca podatków, który swoje wyniesienie zawdzięczał Salomonowi. Pochodził on z plemienia Efraim, a więc z północy. Widząc rosnącą niedolę swoich ziomków, z którymi czuł się związany, i ulegając namowom proroka Achiasza, przedstawiciela wrogiego Salomonowi stronnictwa - chwycił za oręż i dał hasło do buntu. Poniósł jednak dość szybko klęskę i uciekł do Egiptu. Tam, podobnie jak Hadad, uzyskał opiekę u faraona, który powitał go radośnie jako przyszłe narzędzie rozbicia jedności Izraela.<br>Salomon zmarł po czterdziestu latach panowania i został pochowany w Jerozolimie. Na tron wstąpił