wyrok, zesłanie zostało zastąpione przymusowym wyjazdem za granicę bez prawa powrotu do Warszawy. Pomógł nam też wtedy konsul austriacki, wyrobił dla mnie obywatelstwo. Początkowo znalazłem się w Szczakowej, potem był Kraków. Dzięki tej deportacji - uśmiechnął się - mogłem w Krakowie poznać Jadwinię, stać się asystentem profesora Napoleona Cybulskiego, praktykować w szpitalu Świętego Łazarza i równocześnie mieć satysfakcję z pracy w zespole pod przewodnictwem tegoż profesora. Uczestniczyłem też w pracach nad odkryciem adrenaliny.<br>- Jadzia mówiła mi o samych celujących notach na pańskim dyplomie i o tym, że obecnie pracuje pan jako lekarz na Śląsku Cieszyńskim. Słysząc tyle dobrego o panu, jestem pewna, że