wrócę. Wierz mi, że nie mogłam załatwić tej sprawy inaczej.<br>- Oczywiście - rzekł chirurg.<br>- Sam to rozumiesz - pośpiesznie wtrąciła Rebeka. - Wiem, że sprawiam mu straszny ból. Przeżył to tak, że bałam się nawet o jego życie. Podtrzymywała go tylko dziecinna wiara we mnie i w to, że nigdy go nie opuszczę. Zaciął się w sobie i czeka cierpliwie, aż się wszystko ułoży i powrócę do niego.<br>Podniosła rękę żałośnie, a jednocześnie uśmiechnęła się dobrotliwie.<br>- Ja natomiast wiem, że to już jest niemożliwe!... - zakończyła z determinacją.<br>Ręka jej wciąż jeszcze była w powietrzu, chirurg pochwycił ją obiema rękami i pocałował, podczas gdy Rebeka z