nie ona, mógłby wrócić do domu, do matki, która tak go podobno kochała. Nic dziwnego, był jedynakiem. A Eweliny nikt nie kochał, nikt... <br>Usłyszała nagle swoje imię i ze zdziwieniem stwierdziła, że siedzi na dywanie, a po policzkach spływają jej łzy. <br>- Ewelina, co się stało? - spytał Tadeusz przyklękając obok niej. - Źle się czujesz?<br>- Tak, czuję się bardzo źle - powiedziała wolno. - W przeciwieństwie do ciebie. <br>- Co to znaczy? - spytał przyglądając się jej uważnie. <br>- To, co słyszysz! Nie pozwolę, abyś robił ze mnie idiotkę. Jak masz ochotę na romanse, to nie musisz mnie stawiać w głupiej sytuacji. <br>- O czym ty mówisz?<br>- Jak było