inscenizacji, najświetniejszego dramatu polskiego romantyzmu: "Dziadach" Adama Mickiewicza. Bardzo interesująco opisał ten okres pracy Brydzińskiego, S. W. Balicki.<br>Niebawem znalazł się Brydziński wśród nowatorów polskiej sztuki aktorskiej. Zaangażowany w 1906 roku do znanego z wielkich tradycji warszawskich teatru "Rozmaitości", obejmuje role amantów. Ale to swoje "emploi" zdumiewająco przekształca. Staje się "amantem charakterystycznym", wirtuozem głębokich przeżyć i niezwykłego cierpienia. <br>Wkrótce obejmie Brydziński w warszawskim Teatrze Polskim rolę Gustawa-Konrada w "Dziadach" i w całości mówi olbrzymi monolog Wielkiej Improwizacji (1915). W "Hamlecie" daje wizerunek królewicza odmienny od koncepcji jego wielkiego a szlachetnego konkurenta Karola Adwentowicza. Gdy tamten kipiał energią, Brydziński nasycał swą