Bayard armii, przysłuchiwał się równie zdumiony tej rozmowie. Nie rozumiał dziwacznego postępowania swego beniaminka; ale ani przez chwilę nie wierzył, by Adaś "stracił zmysły ze strachu".<br>Coś w tym tkwi!" - pomyślał. A potem rzekł głośno: - Uspokój się, bracie, i wracajmy do domu.<br>- Z pustymi rękami? - krzyknął "były matematyk". - Mamy łopaty... - bąknął profesor.<br>Powrót odbywał się w mrocznym milczeniu. Gromadka wlokła się ospale jak niedobitki Konrada Wallenroda z wyprawy lub jak szczątki cesarskiej armii po przebrnięciu przez czarne topiele Berezyny. Pan Gąsowski czasem przystawał i chwytając się zrozpaczonym ruchem rąk za głowę pomrukiwał lwim pomrukiem.<br>Staszek zakwakał jak stara żaba, co była