W twojej kompanii nie można się nudzić. <br>- Szarleju... Winien ci jestem...<br>- Winien mi jesteś wiele, nie przeczę - demeryt ściągnął wodze. - Ale jeśli miałeś na myśli wyjaśnienia, to te sobie daruj. Poznałem ją. Na turnieju w Ziębicach gapiłeś się na nią jak cielę, później to ona nas ostrzegła, że na Stolzu będą na ciebie dybać. Zakładam, że masz u niej więcej długów wdzięczności. Czy już ci ktoś prorokował, że zgubią cię kobiety? Czy też ja będę pierwszy?<br>- Szarleju...<br>- Nie trudź się - przerwał demeryt. - Rozumiem. Dług wdzięczności plus afekt wielki, ergo znowu przyjdzie nadstawić karku, a Węgry wciąż dalej i dalej. Trudna rada. Proszę cię