napływa do<br>twarzy, aby więc z tym skończyć, powiedziałem w pośpiechu: - Otóż ja<br>ciebie za niego uważałem...<br> Jesteś dla mnie, byłeś markizem deSade!...<br> Nie umiem wyjaśnić sobie... dlaczego! - mimowolnie zacząłem się<br>trząść.<br> Przyglądał mi się spod oka.<br> Nie dawało się ukryć, że był niemile zaskoczony.<br> Zrobił taki grymas, jakbym go bez najmniejszej racji uraził.<br> - Cóż, każdy ma swoje chimery... - powiedział poirytowanym<br>głosem.<br> - Sadysta...<br> No cóż...<br> Ale dlaczego akurat ja? - wytrzeszczył na mnie oczy.<br> - Nie wiem... - odparłem kładąc rękę na sercu.<br> - Nie myślałem o żadnym sadyście...<br> Myślałem o markizie de Sade!<br> A to co innego.<br> - Nie pojmuję, o czym myślałeś, ale lepiej skończmy