ludności. Połowa tych osiedli w niczym się nie różniła od wsi. Mieszkańcy ich, utrzymujący się z rolnictwa, płacili czynsz i odrabiali też niewielką pańszczyznę na rzecz właściciela miasta. Liczbę takich pseudomiejskich gospodarstw rolnych <br>oceniano w Królestwie na ok. 60 tys. Inne miasteczka były niewielkimi skupiskami rzemieślniczej i kramarskiej, przeważnie żydowskiej biedoty. Kilkanaście miast gubernialnych i powiatowych liczyło po parę lub kilka tysięcy ludności, a jedna tylko Warszawa nosiła charakter wielkomiejski. Nowe ośrodki przemysłu w rejonie Łodzi i Zagłębia Dąbrowskiego miały przed sobą przyszłość, na razie jednak liczba robotników fabrycznych w skali całego kraju nie przekraczała 50 tys., moc zainstalowanych maszyn parowych