słodkawomdłym uśmiechem, wstał i podszedł do Boryczki.<br>- Panowie nie macie z kim grać? - zapytał przymilnie. Może z nami, będzie nas czterech.<br>- Nie, nie- zaprzeczył Adam - my czekamy na kolegów. - Dlaczego nie? - zdziwił się Roman - na kogo będę czekał? Ja gram.<br>Adam nachylił się i szepnął mu coś do ucha.<br>- Ale bzdurstwo! Myślisz, że się boję? - Roman jeszcze raz przyjrzał się krostowatym twarzom, zamieszał kawę i wypił ją w paru łykach.<br>Tamci dwaj już usiedli.<br>- Jaka pula? - zapytał Roman.<br>- No, może pięć złotych - nieśmiało bąknął ten słodszy. - Co tam pięć! Ja chcę dziesięć!<br>- Romek! Zwariowałeś &lt;page nr=267&gt;?<br>- A pukanie pięćdziesiąt groszy, "glat" złotego - mętnymi