Typ tekstu: Książka
Autor: Meissner Krzysztof
Tytuł: Klasyczna teoria pola
Rok: 2002
Autor: Meissner Krzysztof
Tytuł: Klasyczna teoria pola
Rok: 2002
przyjmujemy w postaci
Jest ono jawnie niezmiennicze względem transformacji Lorentza.
Działanie to wykazuje daleko mniej oczywistą symetrię wiążącą ze sobą pola bozonowe i fermionowe (wykrycie tej symetrii, w połowie lat siedemdziesiątych, w teoriach dwuwymiarowych - teorii strun - stanowiło całkowite zaskoczenie). Transformacja ta parametryzowana jest przez antykomutujący rzeczywisty globalny parametr
gdzie wykonaliśmy całkowanie przez części i skorzystaliśmy z faktu, że i antykomutują.
Zwróćmy uwagę na niezmienniczość działania, a nie lagranżjanu - jest to
ogólna własność, że pod działaniem transformacji supersymetrycznych lagranżjan jest niezmienniczy jedynie z dokładnością do pełnej pochodnej.
Supersymetria wiąże zmienne bozonowe z fermionowymi: każdemu bozonowemu
stopniowi swobody przypisany jest dokładnie jeden fermionowy
Jest ono jawnie niezmiennicze względem transformacji Lorentza.
Działanie to wykazuje daleko mniej oczywistą symetrię wiążącą ze sobą pola bozonowe i fermionowe (wykrycie tej symetrii, w połowie lat siedemdziesiątych, w teoriach dwuwymiarowych - teorii strun - stanowiło całkowite zaskoczenie). Transformacja ta parametryzowana jest przez antykomutujący rzeczywisty globalny parametr
gdzie wykonaliśmy całkowanie przez części i skorzystaliśmy z faktu, że i antykomutują.
Zwróćmy uwagę na niezmienniczość działania, a nie lagranżjanu - jest to
ogólna własność, że pod działaniem transformacji supersymetrycznych lagranżjan jest niezmienniczy jedynie z dokładnością do pełnej pochodnej.
Supersymetria wiąże zmienne bozonowe z fermionowymi: każdemu bozonowemu
stopniowi swobody przypisany jest dokładnie jeden fermionowy
przyjmujemy w postaci <br><gap><br>Jest ono jawnie niezmiennicze względem transformacji Lorentza. <br>Działanie to wykazuje daleko mniej oczywistą symetrię wiążącą ze sobą pola bozonowe i fermionowe (wykrycie tej symetrii, w połowie lat siedemdziesiątych, w teoriach dwuwymiarowych - teorii strun - stanowiło całkowite zaskoczenie). Transformacja ta parametryzowana jest przez antykomutujący rzeczywisty globalny parametr <br><gap><br>gdzie wykonaliśmy całkowanie przez części i skorzystaliśmy z faktu, że <gap> i <gap> antykomutują. <br>Zwróćmy uwagę na niezmienniczość działania, a nie lagranżjanu - jest to <br>ogólna własność, że pod działaniem transformacji supersymetrycznych lagranżjan jest niezmienniczy jedynie z dokładnością do pełnej pochodnej. <br>Supersymetria wiąże zmienne bozonowe z fermionowymi: każdemu bozonowemu <br>stopniowi swobody przypisany jest dokładnie jeden fermionowy
