dotrzymania tajemnicy. Nie jestem spowiednikiem.<br>Żandarm zasapał, ale nic więcej nie powiedział. Ziętarski bawił się gumką opasującą teczkę. Może dawał do zrozumienia, że nie zamierza zniżać się do rozwiązywania tak błahych problemów.<br>- To ostateczna decyzja? - zapytał suchym, urzędowym tonem pułkownik. Kiernacki skinął głową. - No to żegnamy.<br>Przyglądali się sobie przez chwilę, ignorując zaskoczone spojrzenia innych. Potem Kiernacki dźwignął się z krzesła.<br>- No to żegnam - skłonił się lekko. - Mam nadzieję, że pokryjecie koszty tej interesującej wycieczki.<br>Odstawił krzesło, ale nie zdążył ruszyć do drzwi.<br>- Zaraz, zaraz... - Ziętarski rozłożył dłonie, wyrażając całym sobą nieprzyjemne zdziwienie. - Co tu się dzieje?<br>- Pan Kiernacki odmawia wszelkiej