odszukanie rodziny Kunickich pod znanym jej przedtem adresem w Warszawie i o przekazanie tego kajetu.<br><br> Wzruszająca historia... Wskrzeszanie po tylu latach tamtych czasów, w których nie tylko ukończyła pamiętnik, ale i przekształciła się z Sowy w Sowieniecką, uszlachetniając czy uszlachcając - w swoim pojęciu - zbyt pospolite nazwisko i pragnąc tą końcówką "cka" jakby upodobnić się do tych wszystkich - ckich... do Kunickich.<br><br> Do okładki pamiętnika doklejona była jeszcze kartka z niedawną datą; Julia Sowieniecka wykaligrafowała tam niebieskim atramentem: "Wspomnienia te moje ofiarowuję Synom (r)Domu na ZaolziuŻ. Pragnę gorącym tchnieniem słów, myśli i uczuć moich - raz jeszcze dotknąć śląskiej ziemi i dać poznać