przedstawienia. Błyszczące żółtymi blaskami oczy <br>miała wlepione w twarz Adama, w trzymany przez niego nóż, <br>w otwarte okno, którym mógł wyskoczyć, w podłogę, <br>pod którą mógł przecież zniknąć - wszędzie. <br>Oczy siedmiogłowego smoka z bajki wieczoru, kiedy elektrownia <br>wyłącza prąd i w sypialni maluchów nie można <br>zapalić światła, by przerwać zły czar.<br>- No i co? - wycedziła słowa jak przez zardzewiałe <br>sitko; Adamowi wydawało się, że zapachniało bagienną, <br>stojącą zbyt długo w glinianym rowie deszczówką. - Nareszcie <br>znalazł się dowód rzeczowy. Niegroźny uciekinier, <br>prawda? Łowca przygód i Jaś Wędrowniczek nie jest <br>wreszcie niewinny i niedotykalski. Szykuje się do roli Kuby <br>Rozpruwacza! Ha! I dał