w tłum.<br>"Miłość, oczywiście, że miłość" - pomyślałem ze wzruszeniem i uciekłem do składu, ponieważ plac pustoszał przed nadchodzącą łapanką.<br>- Telefonowała narzeczona - powiedział kierownik. Był w dobrym humorze, podśpiewywał pod rudym wąsem i zataczał nogami taneczne półkola. -Jedzie z Ochoty, ale nie może szybciej, bo wszędzie łapią. Pod wieczór będzie:<br>Sucha, czubata urzędniczka rzuciła na mnie krótkie, podszyte złośliwością spojrzenie.<br>- Pewnie zaczną z nami jak z Żydami? Pan się martwi?<br>- Powinna dać sobie radę - rzekłem do kierownika. Zziąbłem na kość. Pogrzebałem kociubą w piecu i dołożyłem torfu. Z otwartych drzwiczek buchnęło dymem na izbę. - Chyba w tym miesiącu wagonów nie dostaniemy? Pewnie