Wyglądało to tak, że postawiwszy prawą nogę na podłodze stołówki dociągało się lewą z mocnym przytupem ( im przytup był mocniejszy tym wejście wyglądało efektowniej a na twarzach naszych dowódców drużyn pojawiał się wyraz najwyższego zadowolenia). Było przy tym śmiechu co nie miara, ponieważ nie wszyscy potrafili tą prostą z pozoru czynność prawidłowo wykonać. Albo takiemu delikwentowi wypadała czapka kiedy wykonał skłon głowy, albo nogą o próg zawadził, albo wlazł z rozpędu między stoliki. I tak oto wejście na stołówkę zajęło chyba ze dwadzieścia minut. <br>Stołówka była czysta. Podłoga lśniła się niczym tafla wody na jeziorze. Znajdowało się na niej kilkanaście pokrytych