rodzicom, by dał dzieciom szczęście. Chleb to i opłatek, którym się dzielono przy wigilii, to i hostia, ze czcią przyjmowana. <br>Pieczenie chleba wnosiło w codzienność życia odświętny nastrój. Dzieci czekały na figurki z ciasta, dorośli wiedzieli - póki jest chleb, strach w oczy nie zagląda. Z chleba, wypieków obrzędowych składano niegdyś dary bogom i w dawnej wsi pamięć tego zachowała się w przeświadczeniu, że wypieczone figurki ludzi i zwierząt przyczynią się do pomyślności hodowli i zdrowia. We wschodnich i południowo-wschodnich rejonach kraju zwyczaje z tym związane przetrwały najdłużej, do wojny. W zachodnich zanikły już w końcu XIX w. <br>Chleb zdobiono stempelkami