W ciszy czułam się dobrze. Kiedy zaczęły się wypowiedzi, poczułam wzrastający niepokój. Jestem nieśmiała, odbieram to jako przymus zabrania głosu.<br><br>Alicja:<br><br>Ja nie czuję się odpowiedzialna za wasz niepokój - ja lubię "być ze sobą".<br><br>Wszystko koncentruje się wokół tematu ciszy; pojawiają się następne refleksje:<br><br>Grażynka:<br><br>Ze mnie w ciszy wychodzą demony, boję się sytuacji, których nie kontroluję.<br><br>Agnieszka:<br><br>A ja już nie czuję się odpowiedzialna za to, żeby zacząć rozmowę. Teraz czuję się dobrze, lepiej niż na początku sesji.<br><br>"Rozprawianie się" z ciszą jest w gruncie rzeczy atakiem na trenerów.<br><br>Blanka:<br><br>Czy będziemy tak milczeć do obiadu? Mam wrażenie, że trenerzy