wywołującym kryzys walutowy. Cóż z tego, że rząd i bank centralny prowadzą odpowiedzialną politykę makroekonomiczną, skoro panika inwestorów może spowodować katastrofę. W kraju uzależnionym od ciągłego napływu zagranicznych kredytów nawet krótkotrwałe wahanie inwestorów stwarza problemy dla firm, banków i budżetu. Zaspokojenie zapotrzebowania na twardą walutę wymaga wyższych stóp procentowych lub deprecjacji. Oba te procesy powodują nie tylko zwiększenie atrakcyjności lokowania zagranicznych pieniędzy w kraju (krajowe aktywa stają się tańsze i wyżej oprocentowane), ale też mogą znacznie zwiększyć koszty obsługi zadłużenia i pogorszyć pozycję finansową podmiotów krajowych. W ekstremalnym wypadku (jak w Azji w 1997 r.) dochodzi do bankructw przedsiębiorstw i kryzysu