szaro-różowo-liliowa. Czasem i od tamtej strony zalśniło, to w tym miejscu, to w innym, pewnie kopuły bazylik. Ale tylko z rzadka. Myślami do mego pobytu w Rzymie prawie że nie powracałem. O ojcu też nie myślałem. Zdawałem sobie sprawę, że powinienem się do niego odezwać. Odkładałem to. Nie dlatego, że nie było się spieszyć ze złymi wiadomościami. Ale ponieważ jeszcze &lt;page nr=170&gt; się nie czułem na siłach do napisania takiego listu, jak należało. Bez goryczy. Rzeczowego.<br>Drugiego dnia na szczycie tego wzniesienia zasnąłem. Obudziłem się z głową ciężką i zły. A to na skutek snu, który jak nieproszony pocieszyciel wywalał na