złudzeniom (por. rozdz. XIII 2), mógł widzieć dany wypadek tylko częściowo - a reszty potem domyślić się lub dowiedzieć od innych, źle zorientowanych osób, mógł się zasugerować pytaniami policjanta czy prokuratora prowadzącego przesłuchanie przed wniesieniem aktu oskarżenia, a także świadek mógł po prostu zapomnieć o pewnych faktach.<br> Bardzo często sąd ma do czynienia ze świadkami, którzy tyle tylko zeznają, że słyszeli o pewnych faktach od innych osób. W takich przypadkach prawdopodobieństwo, że opis faktów w zeznaniu świadka odpowiada rzeczywistości, jest mniejsze niż przy zeznaniach świadków naocznych, bo dochodzi nadto niebezpieczeństwo przekręcenia wypowiedzi przez zeznającego. Stąd postulat, by przede wszystkim szukać świadków naocznych