i pomagał w rachunkach jak przedtem, tylko że nie dziedzic płacił ojcu, lecz ojciec dziedzicowi. Udawało się to przez rok.<br>Dziedzic pomagał zresztą ojcu do samego końca. Wreszcie, kiedy nie było już innej rady, ojciec załadował na pożyczoną od dziedzica furę całą resztę tobołów - resztę, bo najważniejsze rzeczy zostawił u dziedzica i u innych ludzi - i pojechaliśmy do miasteczka, w którym mieszkała rodzina mamy i do którego przesiedlono już również dziadka z sąsiedniej, wsi wraz z rodziną, i gdzie zamieszkaliśmy w jednej izbie w należącej do dziadka kamienicy. I ojciec, i dziadek wychodzili codziennie na szosę tłuc kamienie. Ale nie było