wytrawnym znawstwem, z jakim dotykał kart przedwiecznych woluminów chudymi, wydłużonymi palcami kościstej barwy, przejrzystej epidermy?... Więc może słuchał, co mówili ustami żarliwymi -- słuchał rozumnie i bystro, ale jakby przez grubą zasłonę tłumiąc wibrację głosów?<br>Lecz przecież:<br>- W twoich rękach jest dzisiaj sprawa naszej rewolucji, czcigodny Lelewelu! - brzmiało w gabinecie uporczywe echo słów Wysockiego.<br>&lt;page nr=262&gt; Profesor milczał długo, nakrywszy oczy powiekami.<br>Nie był wstrząśnięty, lecz tylko zakłopotany.<br>Zakłopotany nagle swoją sławą i popularnością - ach! popularnością przede wszystkim wśród młodzieży!...<br>&lt;hi rend="spaced"&gt;Skokietował&lt;/&gt; te zapalne głowy - samą postacią, samą zaiste postawą, przystępnie niepokaźną, ujmująco szczupłą - samą twarzą zaiste, okiem ciemnym i gorejącym, wejrzeniem pełnym mądrości, pełnym