iż możliwości różnorodnych kontaktów człowieka<br>współczesnego z przyrodą są rozległe: poczynając od rolniczego podziwu<br>dla "płodności ziemi" i ogromu kosmosu, barwności kwiatów itp., po<br>wysublimowane, wyspecjalizowane traktowanie przyrody na sposób<br>paraestetyczny z umiejętnością wyodrębniania szczególnie pięknych<br>układów z całości krajobrazu, kolekcjonowaniem muszli o wyszukanych<br>kształtach i kolorach itp.<br><br><tit>2. Stany estetyczności</><br> Estetycznością, czy raczej stanem estetyczności, nazwiemy gotowość<br>podmiotu do zajęcia postawy estetycznej, w tym przypadku - wobec<br>przyrody. Jest to zjawisko specyficzne, ponieważ postawa estetyczna<br>jest jedynie właściwa, sensowna, wobec sztuki, zachodzi bowiem ścisła<br>zależność przedmiotowo-podmiotowa między dziełem sztuki a jego<br>odbiorcą, podczas gdy w przypadku przyrody zależność ta jest