przez którą światło przenika w takim zakresie, że jest możliwa fotosynteza, nazywa się eufotyczną, natomiast zalegająca głębiej, zaciemniona i zamieszkiwana przez organizmy cudzożywne to strefa dysfotyczna. Głębokość, na której asymilacja równa się dysymilacji, to poziom kompensacyjny, natomiast głębokość, do której dociera 1% promieniowania fotosyntetycznego traktuje się jako dolną granicę strefy eufotycznej. Środowisko wodne można porównać do filtra, który w różnym stopniu pochłania promienie słoneczne w zależności od kąta ich padania, a ten z kolei zależy od wysokości Słońca i od stopnia sfalowania powierzchni wody. Promienie nie odbite, w zależności od zakresu widma, mają zdolność przenikania na różne głębokości. Najszybciej są pochłaniane