do poszczególnych partnerów transakcji gospodarczych, pracowników, aparatu administracji państwowej i samorządowej itd.<br>Stany tych zadłużeń i wierzytelności są konsekwencją różnych kontaktów i różnej ich częstotliwości. Nie ulega wątpliwości, że wykazany w przedsiębiorstwie A stan należności od dłużnika B (odbiorcy towarów przedsiębiorstwa A) powinien być zgodny ze stanem zobowiązania wykazanym przez ewidencję przedsiębiorstwa B. W wypadku wystąpienia rozbieżności musi nastąpić obustronne sprawdzenie podstaw dokonanych zapisów ewidencyjnych. Tymi podstawami są dokumenty o cechach dowodów księgowych (równoznacznych z dowodami sądowymi), którymi obie strony udowadniają sobie prawidłowość stanów wykazanych przez ich ewidencję. Dokumenty te mogą być również wykorzystywane w celu udowodnienia swoich racji w sądzie