piękny i ohydny zarazem, przemijający i cielesny, obdarzony zdolnością do życia i śmierci, miłości i pojmowania wiedzy.<br> Poeta w poezji Jarosława Marka Rymkiewicza idzie w pewnym sensie w jego ślady. Ale silniejszy, bogatszy jest o świadome uczestniczenie w ciągu długiej tradycji sztuki. Nie chodzi tu o używanie pewnej symboliki i fabuły starożytności do szyfrowania w poezji tajemnicy świata, jak to bywa w baroku. Idzie o rodzaj niespotykanego u innych poetów dystansu.<br> O pewien ukryty, ale dla czytelników zrozumiały cudzysłów, w jaki poeta współczesny bierze przedstawiony w wierszach świat, nadając mu formę tak ostentacyjnie związaną z inną epoką.<br> Trudno tu odkryć, jednocześnie