i spojrzał pytająco na Jerzego.<br>- Daj no na chwilę lornetkę.<br>Sam zdjął rzemyk z szyi kolegi i jął łapczywie wpatrywać się w okna. - Nadają się na sałatkę. Wal... - zachęcił Jerzy.<br>Oczy Ola zachodziły łzami z wysiłku: ubzdurał sobie, że przez ośmiokrotne szkła zorientuje się, jakich to eksponatów użyli tamci przy formowaniu strzelnicy. Książki, grube, szarawe księgi, ale jakie?<br>- Wal - powtórzył Jerzy.<br>Olo potrząsnął głową i naraz zrobiło mu się wstyd. Cóż go obchodzą te książki czy księgi? Dziś, zaraz, zniknąć może cały świat. "Głupi nałóg studencki" - zgromił się, oddał lornetkę i wyciągnął wstecz rękę.<br>- Jagiełło, daj no swego kabeka...<br>Głośna radość