i ani jednej proliny; por. [125]).<br><br>&lt;tit&gt;HISTON H5.&lt;/&gt;<br><br>Stwierdzenie istnienia tego unikatowego histonu w erytrocytach ptaków sięga 1950 r., kiedy Stedmanowie [184] zaobserwowali "dodatkowy" histon w jądrach tych komórek. Od roku 1961 mnożyły się doniesienia o jego obecności w erytrocytach jądrzastych (por. [108]). Nadawano mu różne określenia i symbole, np. frakcja 5, histon V, histon F2C (F2c), histon KSA (z powodu dużej zawartości lizyny, seryny i alaniny), aż wreszcie obowiązującą do dziś nazwę: histon H5 (tab. 11.3). Szczególne wzbogacenie w lizynę (21­25 mol%) zakwalifikowało to białko do klasy histonów silnie lizynowych. Różniło się ono jednak od histonu H1 większą