się pan czuje" i typowa odpowiedź: "dobrze".<br>Po obchodzie przyszedł po Kowalskiego oddziałowy. Zamienili kilka słów. Kowalski jak zwykle wobec personelu był nadzwyczaj syntoniczny. Poszli.<br>Wyszedłem na korytarz. Bezskutecznie szukałem kogoś, kto zechciałby ze mną porozmawiać. Korytarz był pusty. Wróciłem na salę i ku mojemu zdziwieniu ujrzałem tego drugiego, jak gramoli się z łóżka. Gdy wszedłem na salę, wlepił we mnie przenikliwe spojrzenie i po swojemu, jak pierwszego dnia mojego pobytu, zaczął poruszać bezgłośnie ustami, nie spuszczając ze mnie wzroku. Zachęcony podszedłem bliżej. Dosłyszałem, jak mamrocze pod nosem: "&lt;vocal desc="bdziu... bdzi... bdziu"&gt;...". I nagle niespodziewanie uśmiechnął się do mnie szeroko. "Cześć" - powiedział radośnie i wyciągnął rękę