się<br>z codziennym przemarszem królewieckiego garnizonu i polubił z<br>czasem wrzask wojskowej orkiestry. Zdarzyło się<br>nawet - jak wieść niesie - że zapłakał przy trelach słowika.<br>Ale gniewał go śpiew więźniów, z którymi (niestety) sąsiadował:<br>"ci, którzy zalecili śpiew przy codziennych obrządkach<br>religijnych - tłumaczył nadąsany burmistrzowi - nie<br>zastanowili się nad tym, że hałaśliwe dewocje niepokoją<br>sąsiadów, którzy muszą przerwać rozmyślania, jeśli sami<br>nieskłonni są do śpiewów". Zgodnie z życzeniem filozofa<br>zamknięto więc okna więzienia; zduszony śpiew kłębił się<br>w wilgotnych korytarzach i celach.<br> Kant - mówi Heine - podobny był do zegara z wieży<br>królewieckiej: beznamiętny i dokładny.<br> Zdarzały się co prawda i nieprzewidziane rozrywki