hagiografii (K' istorii sowietskoj agiografii), zamieszczonego <page nr=210> w zbiorze studiów Znakomyj, nieznakomyj, poświęconych realizmowi socjalistycznemu (Moskwa 1995). Autorka, wychodząc z założenia, iż marksizm reprezentował nowy typ religii, zauważa równocześnie, że podporządkowany mu socrealizm nawiązywał do poprzednich gatunków literackich, w tym także do średniowiecznych żywotów świętych. Korczagin nieświadomie realizuje zawarty w nich ideał człowieka, z tą tylko różnicą, iż pobożne lektury zastępuje utworami Gorkiego, Londona, Voynich, z których czerpie inspiracje do hartowania woli. Do postaw propagowanych przez średniowieczną hagiografię zbliża go stałe umartwianie ciała, między innymi chodzenie boso po śniegu, unikanie łaźni. Za wszelką cenę stara się zapomnieć o potrzebach własnego ciała, niemalże