ustawiamy łatę o znanej wysokości &lt;HI rend="italic"&gt;h&lt;/HI&gt; (rys. 2.42). Następnie przy użyciu teodolitu mierzymy kąty &lt;gap&gt;<br>Podstawowy wzór (podany w ostatecznej postaci bez wyprowadzenia), przedstawia się następująco:<br>&lt;gap&gt;<br><br>&lt;tit&gt;2.2. Pomiary sytuacyjne i wysokościowe na obszarach małych&lt;/&gt;<br><br>Według Instrukcji GUGiK 0-1, szczegóły terenowe ze względu na ich charakter oraz różne dokładności identyfikacji ich zarysów i różne wymagania dokładności pomiaru, dzielą się na trzy grupy.<br>Do I grupy dokładnościowej należą następujące trwałe szczegóły terenowe:<br>- punkty osnowy geodezyjnej,<br>- znaki graniczne i punkty załamania granic,<br>- budowle, budynki i inne obiekty i urządzenia techniczno-gospodarcze,<br>- elementy naziemne uzbrojenia terenu i studnie,<br>- obiekty drogowe i kolejowe, takie