wycinanka przyjęła się w środowisku, rozwijała się szybko. Trwała od połowy XIX w. po I wojnę światowa, a więc ci, którzy w dzieciństwie byli świadkami jej narodzin, mogli dożyć do czasu jej zmierzchu. To, że wycinanki cięto jeszcze w latach siedemdziesiątych XX w., zawdzięczamy umiejętnościom kobiet, które wcześniej zdobiły nimi izby. <br>&lt;page nr=106&gt;<br> Szybko powstawały ośrodki, w których krystalizowały się formy o podobnych cechach. Szczególnie jest to widoczne, gdy porównamy wycinankę kurpiowska z rawska albo opoczyńska, nie mówiąc już o wielokolorowej wyklejance z Łowicza, zwanej kodra. <br>Wycinanka stanowi najbardziej charakterystyczny i swoisty element naszej sztuki ludowej. Nigdzie nie ma tak różnorodnej, jak u